zaterdag 12 november 2016

Dag 7 X'ian- Chongqing

Dag 7 zaterdag 22/10

We kregen vrijdagavond de opdracht van Jason onze gids,om te gaan ontbijten om 5u want we moesten om 8.15u ons vliegtuig halen naar de volgende stad. Kwart na 4 ging de wekker en in de vakantie blijft dat toch een onmenselijk uur om op te staan. Onze bagage werd de avond voordien al opgehaald en werd in de luchthaven door de organisatie gezamenlijk ingechecked. Dat is toch niet zo slecht gezien want zo is er heel wat stress vermeden. De vlucht naar Chongqing

duurde ongeveer een anderhalf uur maar ik heb enkel het opstijgen en het dalen bewust meegemaakt want de rest van de vlucht heb ik geslapen. Tja de vermoeidheid begint al te wegen zekers?
De stad waar we nu geland zijn, Chongqing aan de Yangtze rivier, is een stad van ongeveer 33 miljoen mensen en volgens de plaatselijke gids is ze 3 maal zo groot als België.  Hij vertelde ook dat pakweg 30 jaar geleden de stad er helemaal anders uitzag. Anno 2016 is het een heel moderne miljoenenstad met prachtige buildings en een shoppingarea waar Parijs en andere wereldsteden jaloers op zou zijn. Ons gaf het zelfs een New York gevoel met mooie, grote moderne gebouwen .  We werden door Jason naar het restaurant geloodst via een grote winkelstraat en kregen daarna eventjes vrij om de winkels te bekijken. 





Van deze korte vrijheid werd snel gebruik gemaakt om een bezoekje te brengen aan een Starbucks Coffee, we zijn er op deze reis al een paar voorbij gereden maar hadden nooit de gelegenheid om binnen te gaan. Noem dit 1 van de nadelen van een groepsreis, het feit dat je niet kan stoppen waar je wil. Maar nu werd er dus genoten van een Caffè latte of een frappuccino, iets waar Danny een moord voor zou doen om die te kunnen drinken , allee bij wijze van spreken dan. ;-)



Toen we terug wandelden werd Peter aangesproken door een paar Chinese tienermeisjes, we verstonden eerst niet wat ze wilden bedoelen want ons Chinees is niet top :-) maar hun Engels is nog minder goed, maar soit. :-) Jason onze gids kwam ons ter hulp en vertaalde voor ons dat zij met hem op de foto wilden. Peter was natuurlijk erg gevleid maar de reden waarom ze dit vroegen was om het feit dat ze niet dikwijls grote,struise Westerse mannen te zien krijgen. Net zoals ze in China niet veel blonde vrouwen tegenkomen en dan vragen ze doodweg of ze met je op foto mogen staan. Langs onze kant vinden wij dan weer de Chinese baby's en kleutertjes heel schattig om te fotograferen.  Als ze eenmaal volwassen zijn hebben ze echter allemaal een karakterkop, die zeker niet mooi te noemen is.





Het volgende dat op ons druk schema stond was een bezoekje aan de Panda zoo, ik had gedacht dat het het plaatsje was waar ze de panda's kweken maar het bleek een gewone dierentuin te zijn in het midden van de stad. Deze zoo had wel minstens een stuk of 6 van deze lieve beestjes,dus dat is toch wel redelijk veel als je weet dat er in heel China maar een kleine 2000 meer zijn , de panda's die in het wild leven meegerekend.  Het was druk maar we konden ze toch goed bekijken en heel veel foto's van nemen, dus deze uitstap was voor mij heel geslaagd. Men had ons op voorhand namelijk verwittigd dat men veel geluk moest hebben om ze te kunnen zien , want voor hetzelfde geld zitten ze binnen in hun kot en krijg je een lege tuin te zien. 







Na het bezoek aan de panda's reden we door het heel drukke verkeer met de bus naar het cruiseschip, via een lang ponton moesten we aan boord van het schip, terwijl onze koffers aan boord werden gebracht door dragers die aan elke kant 2 valiezen had hangen aan een dikke stok en die we daarna terugvonden aan de deur van onze kamer. 



We konden direct naar onze kajuit om een beetje op onze positieven te komen van al die drukte in deze miljoenenstad. Rond 6u was er een welkomstwoord door de kapitein en zijn bemanning met de nodige uitleg in de bar en daarna konden we gaan avondeten, dit was erg lekker en deze keer kon je kiezen uit meerdere dingen dan alleen maar rijst met Chinese gerechtjes. Het eten was redelijk westers te noemen en dat was toch wel een beetje een verademing voor velen onder ons. Door telkens overal een vaste tafelindeling te hebben in deze groepsreis , krijg je een band met andere mensen en werd er gezellig boven op het dek buiten verder gekletst terwijl we uit de haven weg vaarden. Al snel verdwenen de vele felle neonlichten van Chongqing uit het zicht en werd het donkerder langs de kade en dus werd het tijd voor een welverdiende nachtrust.





Amerika of China?

1 opmerking: